Fernando Alonso to hiszpański kierowca wyścigowy, dwukrotny mistrz świata Formuły 1, który zdobył swoje tytuły w latach 2005 i 2006. Urodzony 29 lipca 1981 roku w Oviedo, Asturia, Alonso jest jednym z najbardziej utytułowanych kierowców swojego pokolenia.
Alonso rozpoczął swoją karierę w Formule 1 w 2001 roku jako kierowca testowy zespołu Minardi. W 2003 roku dołączył do zespołu Renault, gdzie zdobył swoje pierwsze zwycięstwo w Grand Prix w 2003 roku podczas Grand Prix Węgier. W kolejnym sezonie odniósł swoje pierwsze mistrzostwo świata Formuły 1, stając się wtedy najmłodszym mistrzem świata w historii Formuły 1.
W 2005 roku Alonso powtórzył swój sukces, zdobywając drugi tytuł mistrza świata w wieku 24 lat. W ciągu swojej kariery Alonso odniósł 32 zwycięstwa w Grand Prix, 22 pole positions oraz 97 miejsc na podium.
W 2007 roku Alonso przeniósł się do zespołu McLaren-Mercedes, gdzie był partnerem zespołowym dla ówczesnego mistrza świata, Lewisa Hamiltona. Jednakże Alonso i Hamilton mieli wiele konfliktów, co przyczyniło się do jego powrotu do zespołu Renault w 2008 roku.
Po kilku latach w zespole Ferrari, Alonso powrócił do Renault w 2021 roku, gdzie zajął 10. miejsce w klasyfikacji końcowej sezonu. W lutym 2021 roku ogłosił swoją decyzję o powrocie do Formuły 1 z zespołem Alpine F1 Team (dawniej Renault).
Poza Formułą 1, Alonso brał udział w innych wyścigach samochodowych, takich jak 24-godzinny wyścig Le Mans, wyścig Indianapolis 500 i Rajd Dakar. W 2018 roku wygrał 24-godzinny wyścig Le Mans wraz z zespołem Toyoty, a w 2019 roku wziął udział w Indianapolis 500.
Fernando Alonso jest uważany za jednego z najlepszych kierowców w historii Formuły 1. Jego talent i umiejętności, a także jego determinacja i zaangażowanie w wyścigi sprawiły, że zyskał liczne grono fanów na całym świecie.
Spis treści
Przygoda Fernando Alonso w Ferrari
Fernando Alonso dołączył do zespołu Ferrari w 2010 roku, po pięciu sezonach spędzonych w zespole Renault. Przeprowadzka ta była bardzo ważnym krokiem w karierze hiszpańskiego kierowcy, ponieważ Ferrari to jeden z najbardziej prestiżowych i zasłużonych zespołów w historii Formuły 1.
W swoim pierwszym sezonie w Ferrari, Alonso odniósł cztery zwycięstwa i zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, tracąc jedynie pięć punktów do zwycięzcy – Sebastiana Vettela. W kolejnym sezonie Alonso ponownie zajął drugie miejsce w klasyfikacji, tym razem przegrywając z Vettelem o 122 punkty.
W sezonie 2012 Alonso miał niesamowity sezon, zdobywając trzy zwycięstwa i aż 13 miejsc na podium. Był to prawdopodobnie jego najlepszy sezon w Ferrari. Mimo to, po dramatycznym finale sezonu, gdzie przegrał tytuł mistrza świata z Vettelem, Alonso powiedział, że ten sezon to „najtrudniejsze cztery sekundy w jego życiu”.
W kolejnym sezonie Alonso zdobył tylko dwa zwycięstwa i zajął drugie miejsce w klasyfikacji, tracąc ostatecznie aż 155 punktów do mistrza świata, Vettela. W 2014 roku Alonso miał bardzo słaby sezon, nie odnosząc żadnego zwycięstwa i zajmując dopiero szóste miejsce w klasyfikacji końcowej.
Po pięciu sezonach spędzonych w Ferrari, Alonso postanowił powrócić do zespołu McLaren-Honda, gdzie miał nadzieję na kolejne sukcesy. Jednakże McLaren miał wtedy problemy z osiągnięciem konkurencyjności, co ograniczało jego wyniki. W 2018 roku Alonso ogłosił, że nie będzie kontynuował swojej kariery w Formule 1, ale wciąż pozostaje aktywnym kierowcą wyścigowym, biorąc udział w różnych innych wyścigach, takich jak 24-godzinny wyścig Le Mans czy Rajd Dakar.
Mimo że Fernando Alonso nie zdobył tytułu mistrza świata w Ferrari, jego pięcioletni pobyt w tym zespole był bardzo udany i dał mu wiele wspaniałych wspomnień. Alonso był bardzo szanowany przez swoich kolegów z zespołu oraz przez fanów Ferrari na całym świecie. Jego talent i zaangażowanie w wyścigi sprawiły, że jest on uważany za jednego z najlepszych kierowców w historii Formuły 1.
Najlepszy wyścig Fernando Alonso
Fernando Alonso, dwukrotny mistrz świata Formuły 1, ma na swoim koncie wiele niesamowitych wyścigów, ale jeden z nich szczególnie wyróżnia się spośród innych – to wyścig Grand Prix Europy w 2012 roku.
Wyścig ten odbył się na ulicznym torze w Walencji. Alonso startował z 11. pozycji na gridzie, co było dość słabym wynikiem jak na jego standardy. Jednak już na samym początku wyścigu, hiszpański kierowca zaczął imponującą jazdę, wyprzedzając kolejnych rywali i awansując na wyższe pozycje.
W międzyczasie doszło do awarii samochodu lidera wyścigu, Sebastiana Vettela, co dało Alonso szansę na walkę o zwycięstwo. W drugiej połowie wyścigu Alonso stoczył zaciętą walkę z Kimim Raikkonenem, zdobywcą tytułu mistrza świata z 2007 roku, który zajmował prowadzenie.
Na 13 okrążeniu przed końcem wyścigu Alonso zdołał wyprzedzić Raikkonena i objąć prowadzenie. W kolejnych okrążeniach hiszpański kierowca utrzymywał przewagę nad swoim rywalem, co pozwoliło mu na zwycięstwo.
Ten wyścig był szczególnie ważny dla Alonso, ponieważ odbył się on na jego rodzimym torze, a jego zwycięstwo przyniosło wielką radość dla kibiców hiszpańskiej Formuły 1. Ponadto, zwycięstwo to przyspieszyło walkę Alonsa o mistrzostwo świata w sezonie 2012, co niestety nie udało się zrealizować.
Wyścig Grand Prix Europy w 2012 roku był nie tylko jednym z najlepszych w karierze Fernando Alonso, ale również jednym z najbardziej ekscytujących w historii Formuły 1. Hiszpański kierowca po raz kolejny zademonstrował swoje niezwykłe umiejętności i determinację, co zasługuje na wielkie uznanie.
